Maandelijkse vrouwen perikelen

Ken je dat? Dat gevoel dat de dingen niet meer gaan zoals ze gingen? Dat er zelfs dagen zijn dat alles tegen lijkt te zitten? Dat je vele emoties voelt maar geen idee waar ze vandaan komen of wat er nu eigenlijk scheelt?

Ik wel. Ik heb dat gevoel nu! Weken gaan goed en dan plots komt dat weer. Het zit me niet lekker gevoel. Alles stagneert gevoel. Het is nu tijd voor iets anders gevoel. Maar WAT?

Zucht……

Ik ben een vrouw. Een gevoelige vrouw die over het algemeen best goed weet wat ze wil. Daarnaast ben ik ook moeder en liefdespartner van een heel fijne man. Of toch niet? Hmm…. Ik weet het niet. Ik weet het gewoon even echt niet meer. Ik voel me Grrr…..

Nu zittend in de zon staar ik voor me uit met niets om handen. Op het feit na dan dat ik nu even mijn laptop heb gepakt om van me af te schrijven. Toch even het gevoel dat ik IETS doe. Want een ondernemende vrouw, lover en moeder die niets doet, dat kan eigenlijk niet. Dus op deze manier voel ik me nog enigszins nuttig (wat je nuttig kan noemen natuurlijk).

Zucht……

Wat is dat nu met mij? Depressiviteit? Midlife crisis? Of gewoon ongesteld? Of allemaal tegelijkertijd? Ja dat zou ook nog kunnen. Want dat kunnen vrouwen ook heel goed. Alles tegelijkertijd doen. Multitasking noemen ze dat.

Nou ik zal je zeggen; “Dat er maar snel iemand mijn task overneemt dan, want ik vind het ronduit klote dit gevoel.” Ik kan er ook niets mee en wil er eigenlijk ook niets mee. Net zoals die kloten, daar kan ik ook niets mee.

Hoewel….? Dat kan ik eigenlijk wel, maar vandaag niet.

Vandaag heb ik er even de stekker eruit getrokken. Even pas op de plaats. Even gewoon een rooie doos hebben, want dat is wat er gaande is. Even die hormonen door mijn lijf laten gieren die zo vreselijk STOM zijn. Echt ik voel een klein opstandig kind in mij dat het liefst gillend en krijsend om mij heen wil slaan. Maar dat doe ik dan weer net niet.

Over stom gesproken! Waarom doe ik dat niet? Omdat dat niet hoort? Omdat dan anderen denken; “Die is gek!” Maar dat is wel hoe ik me voel. Gek. Niet de baas over mijn lijf. Mijn lijf doet nu maar wat het wil en ik moet me erbij neer leggen dat het doet zoals het doet. Jammer dat de maatschappij dat ook STOM vindt. Menstruatieverlofdag! “Stel je voor zeg dat alle vrouwen die ongesteld zijn, zichzelf neerleggen om te luisteren naar hun lijf! Wat zou er dan gebeuren? Menstruatieverlof voor alle vrouwen?

Zucht………

Voor mij gelukkig niet meer zo’n gek idee om mezelf gewoon te rusten te leggen om mijn lijf te laten doen wat het moet doen. Precies wat ik nu doe. Zitten in de zon op een stoel met mijn voeten omhoog. Heerlijk! Dit gun ik echt elke vrouw.

Maar toch, ik weet het niet. Ik weet het gewoon echt even niet.

Wel weet ik dat het bijna tijd is om voor de kinderen te zorgen (16.30 uur). Gelukkig heeft mijn lieve man het eten al klaar gemaakt en hoef ik het enkel op te warmen. Ja een lieve man. Ook zo lief dat hij vanmorgen de kinderen naar school bracht en mij vandaag heeft laten rusten. En mij daarnaast heerlijk heeft gewassen, vertroeteld, gestreeld en liefdevol heeft gekoesterd tijdens mijn rituele massage onder de douche. Ondanks dat ik me echt een heks voelde.

Gelukkig kon ik de liefde voelen en uit mezelf mijn waardering naar hem uitspreken. Dat vind ik ook belangrijk. Zeggen wat je voelt. Ook al zijn die gevoelens niet altijd blij en vrolijk. Nee, het is ook goed om te zeggen; “Ik voel me een verwarde, emotionele heks”.

Haha. Grappig. Ik voel me nu alweer een stukje beter. Dat zonnetje doet me goed. Het is lekker warm en erkennen dat ik mezelf nu even een verwarde, emotionele heks voel, is gewoon fijn! Het is nu eenmaal wat het is en gelukkig niet blijvend. Morgen zal het vast wel weer beter gaan. Dan zit ik alweer op dag 2 van mijn menstruatie en vaak vloei ik halverwege de dag al niet meer en is mijn lijf alweer redelijk hersteld van deze HYSTERIE waanzin.

Haha, hysterie. Daar kan ik ook nog een blog over schrijven. Maar dat is dan voor een andere keer. Voor nu luister ik nog even wat langer naar mijn lijf in een heerlijk najaarszonnetje.

Zucht…..

Herken jij iets van deze mijmer gedachtes of maandelijkse omstandigheden? Of je nu een man of een vrouw bent. Beide ervaren iedere maand op hun eigen manier wel iets. Ik lees graag jullie ervaringen van beide kanten. Wat gaat er door vrouwen en mannen heen als jij als vrouw of de vrouw des huizes haar maandelijkse menstruatie heeft?

PS: Alvast een voorproefje van mijn volgende blog over hysterie.

Bron: Film “Hysteria” uit 2011