Over vrouwen die hun ‘mannetje’ staan…
In de westerse wereld lijkt het verschil tussen mannen en vrouwen steeds kleiner te worden.
Vrouwen zijn net zo goed in meer ‘mannelijk’ werk als mannen en soms zelfs beter. Ze werken planmatig, krijgen dingen op tijd gedaan en kunnen zeer doelgericht zijn. Maar word je er als vrouw nu echt gelukkig van om te vaak op een mannelijke manier te leven en te werken?
Mannelijk vs. Vrouwelijk
Twee jaar geleden legde een goede vriendin aan mij uit dat er wel degelijk een verschil zit tussen de ‘mannelijke’ en ‘vrouwelijke’ manier van doen. Zij vertelde het zo:
De mannelijke manier van doen is meer:
- Doelgericht (in een rechte lijn van A naar B)
- Prestatiegericht
- Competitief
- Efficiënt
In het bedrijfsleven en bij overheden lijkt de ‘mannelijke’ manier van doen stevig ingeburgerd. Het resultaat hiervan is naar mijn idee:
- Saaiheid
- Te veel regels/te veel ‘moeten’
- Te veel druk op prestatie (hierdoor veel stress)
- En voor de rest verwijs ik je graag door naar het acht uur journaal
Toen vertelde ze over de ‘vrouwelijke’ manier van doen. Dat vrouwen niet van A naar B willen maar meer in de vorm van een cirkel leven die sterk verbonden is aan de seizoenen van de natuur. Net als haar menstruatiecyclus.
De vrouwelijke manier van doen is meer gericht op:
- Creatie
- Samenspraak
- Verbinden
- Natuur/dans/harmonie
- Warmte, gezelligheid en gevoel
- Attent, vredelievend
- Chaotisch
Volgens mij zou het resultaat, wanneer we alles op een ‘vrouwelijke’ manier zouden doen, zijn:
- Erg veel gezelligheid maar er komt niets af
Stel nu eens dat het volgende zou kloppen:
- Dat we nog steeds het vrouwelijke en het mannelijke nodig hebben om nieuw leven te creëren.
- Dat de oude wijsheid: ‘uit chaos ontstaan de mooiste dingen’ waar is.
Doen wij onszelf als samenleving dan niet ongelooflijk veel geweld aan als we het ‘vrouwelijke’ niet meer gaan betrekken in onze samenleving?
Mannenwereld
In mijn beleving heeft de ‘mannenwereld’ er eeuwenlang zijn best voor gedaan om vrouwen en het ‘vrouwelijke’ te onderdrukken. Vandaag de dag lijkt het erop dat dit aardig gelukt is. Vrouwen lijken zich geconformeerd te hebben naar hoe mannen het graag willen zien: ‘Vrouwen die hun mannetje staan’. Lekker makkelijk, want dan hoeven mannen nergens hun verantwoording over te nemen.
Maar is dit nu wat mannen en vrouwen écht willen? Als ik om me heen kijk zie ik het volgende:
- Veel, vaak doodvermoeide vrouwen die op een ‘mannelijke’ manier werken en leven
- Mannen die steeds meer vrouwelijke trekjes vertonen en geen échte verantwoording meer durven nemen
- Mannen die zorgen dat de hypotheek betaald wordt maar verder doelloos rondlopen en geen idee hebben van hun life purpose
- Vrouwen die kiezen voor gemak (hoe kunnen ze ook anders) in plaats van vrouwelijkheid
Balans
In mijn beleving ligt de weg naar een prettigere samenleving in het vinden van een balans. Zowel mannen als vrouwen hebben beide in zich. ‘Mannelijkheid’ en ‘vrouwelijkheid’. Het is mijn overtuiging dat wanneer wij het vrouwelijke meer kans geven binnen onze bedrijven en overheden, de saaiheid grotendeels verdwijnt. En dat het op deze aardkloot een stuk meer ontspannen en gezelliger wordt.
Hoe zit het met jouw eigen balans tussen jouw ‘vrouwelijke’ en ‘mannelijke’ kant? Leef je vanuit jouw ‘mannelijke’ dan wel ‘vrouwelijke’ kern, of laat jij zien wat je denkt dat de buitenwereld wil zien?
Misschien denk je wel dat je geen keuze hebt, dat wanneer jij het allemaal niet doet of regelt, er niets gebeurt. Misschien heb je gelijk. Maar wil je nu gelijk of geluk?
Wat weet jij bijvoorbeeld over de menstruatiecyclus?