Stel je eens voor dat je vanaf je elfde jaar kampt met abnormale menstruaties en pijn. Je gaat al watertrappelend door het leven en zoekt constant naar hoe er voor je lichaam te zijn. Even slikken en weer doorgaan hoort er ook gewoon bij en jóuw ijzersterke geest kan dat makkelijk aan.
Er is in geen enkele omgeving draagvlak voor jouw vrouwelijke fysieke uitdaging, dus probeer je het in stilte op te lossen door van alles en nog wat met jezelf aan te gaan. Want wat je absoluut niet wilt is de ander tot last zijn.
Begrijpen doen ze het helaas (nog) niet, dus om toch te kunnen blijven staan blijf je slikken en weer doorgaan. De signalen van je lichaam negeer je super knap ruim 30 jaar. ´Goh, wat ben jij een sterke vrouw!´, hoor je alsmaar. Totdat je lichaam jouw geest zó moe is en niet meer fluistert, maar keihard schreeuwt: ‘STOP!!! Dit was de laatste keer, ik kan niet meer! Hoe je het ook doet, maar zó gaan we níet met elkaar leven!’
Hoe dan wel?
Door eigen ervaring begrijp ik wat jij al die jaren hebt gemist.
De steun in de rug, voorlichting en begrip. Voorlichting over dat je heel bent, hoe je voor jezelf kunt leren zorgen, hoe jouw omgeving daarvoor best wat draagvlak en begrip kan leren tonen. Maar vooral ook; welke prachtig ongekende mogelijkheden de vrouwelijke cyclus voor jou en je omgeving beschikbaar heeft.
Je mag leren luisteren naar wat je hart en je lichaam je influisteren, zodat jij kunt doen waar je blij van wordt en je cyclus je kracht is i.p.v. last.
Mijn droom voor ons M/V is, dat leren luisteren en handelen naar elkaars cyclus en behoeftes een nieuwe gewoonte zal zijn.
Saar.
