“Het is een feit dat er mannen en vrouwen zijn, er kan over gediscussieerd worden of er ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ gedrag is, respectievelijk dat beide seksen zich anders gedragen. Uit onze ervaring is dat echter zo. Dit leidt ertoe dat er op een verschillende manier en met een verschillend ‘kader’ gecommuniceerd wordt naar elkaar toe.
Stel je voor, twee mensen beschrijven een schilderij, beiden zijn echter kleurenblind, de ene voor de kleur blauw en de ander voor de kleur rood. Veel van wat ze zien komt overeen, maar geheid krijgen ze ruzie over de kleuren rood en blauw.
In het geval van de menstruatie is het nog erger: de ene is kleurenblind (man) en de vrouw niet.
Waarom zeg ik dat? Mannen menstrueren niet en weten niet wat het betekent om dat proces te doorgaan. Ze hebben er wel ideeën over en misschien ook wel gevoelens bij, maar echt ‘weten’ doen ze het niet. In mannelijke termen: Je kunt niet oordelen over de smaak van bier als je het nog nooit geproefd hebt.
Hier zit dus een kernprobleem voor een vernieuwde omgang met de menstruatiecyclus. Tenminste de helft van de wereldbevolking heeft geen echt benul waar het over gaat, kan zich er geen redelijk oordeel over vormen, omdat ze het zelf nooit zullen kunnen beleven. Hoe kunnen ze er dan toch over meepraten, zonder in een groot conflict terecht te komen?
Defensieve communicatie versus samenwerkende communicatie
Er zijn vele communicatiemodellen en conflicthanteringsmodellen. Het model wat mij het meeste aanspreekt is dat van Danaan Parry en Jerilyn Brusseau uit hun training: “Essential Peacemaking Women and Men.” In het kort komt het op het volgende neer:
Stap 1:
Afb. Waarheid Box
Stel je voor: de doos die je hierboven ziet heeft de Absolute Waarheid (bijvoorbeeld over de menstruatiecyclus). Het lastige is dat die verborgen is. Persoon A heeft zicht op die waarheid via een kijkgaatje op de zijkant. Daar ziet zij een cirkel! Persoon B heeft zicht op diezelfde waarheid via een kijkgaatje op de voorkant. Hij ziet een rechthoek!
In de dialoog proberen beiden elkaar ervan te overtuigen dat zij gelijk hebben. Er is toch immers een cirkel! Er is toch immers een rechthoek! Niks dialoog, eerder discussie, debat of regelrecht ruzie. Ik heb toch immers gelijk! Ik weet toch wat ik zie!
Wat nu als persoon A, de persoon B uitnodigt om eens door haar kijkgaatje te kijken? Dan ziet persoon B ineens ook een cirkel. Verbaast zegt hij dan tegen persoon A, kom eens bij mij kijken! Daar ziet persoon A een rechthoek. Beide zijn verbaasd. Hoe kan dit nou?
De échte dialoog begint nu, ze realiseren zich de paradox waar ze tegen aankijken. Wellicht komen ze in de dialoog over de oplossing: het is niet alleen een cirkel of een rechthoek, maar een buis!
De les uit dit voorbeeld is dat we ten eerste bereid zijn om de situatie, zoveel mogelijk, vanuit het standpunt van de ander te bekijken en ten tweede bereid zijn tot dialoog met elkaar.
